Ull er klassískur, náttúrulegur efniviður með óendanlega möguleika. Á þessari sýningu getur að líta dæmi um vörur úr íslenskri ull sem hönnuðir og handverksfólk er að fást við í dag.
Það eru skiptar skoðanir á íslensku ullinni. Sumum finnst hún ómöguleg en aðrir dásama hana og hafa lýst yfir að erlend ull sé steingeld í samanburði. Hvað sem því líður þá skiptir máli að geta unnið með efnivið úr sínu nánasta umhverfi.
Ullarvinnsla hefur löngum verið samofin handverks- og iðnaðarsögu þjóðarinnar. Í dag telur íslenski sauðfjárstofninn hálfa milljón kindur Um 750 tonn af ull eru nýtt í ullarframleiðslu á hverju ári.
Ullarvörur voru um langt skeið ein helsta útflutningsvara Íslendinga og á miðöldum var vaðmál, sem ofið var úr ull og mælt í álnum, mikilvægur gjaldmiðill. Enn í dag er talað um að komast í álnir í þeirri merkingu að verða efnaður.
Vinnsla á ull fór fram á heimilum samhliða bústörfum til loka 19. aldar þegar hún færðist yfir í vélvæddar verksmiðjur. Á 20. öld var blómleg framleiðsla á fatnaði og vefnaðarvöru á Íslandi. Með breyttri heimsmynd færðist slík framleiðsla til annarra heimshluta þar sem framleiðslukostnaður er lægri. Í dag sér fyrirtækið Ístex um að þvo, meðhöndla og spinna um 99% af allri íslenskri ull en minni og sérhæfðari ullarvinnslur eins og Uppspuni og Þingborg hafa skotið upp kollinum á seinni árum.
Þátttakendur sýningarinnar koma frá ólíkum sviðum hönnunar og handverks en eiga það sameiginlegt að vinna af hugvitssemi með íslensku ullina í sínum afurðum.
Ásthildur Magnúsdóttir, vefari
Magnea Einarsdóttir, fatahönnuður
Verslunin Kormákur & Skjöldur
Fyrirtækið Kula by Bryndís, sem sérhæfir sig í hljóðvistarlausnum
Samstarfsverkefnið Ró
Ullarvinnslufyrirtækið Ístex
Sýningarstjórar: Birgir Örn Jónsson og Signý Þórhallsdóttir